Яна ніколі не баялася і не баіцца спрабаваць штосьці новае і незвычайнае, у тым ліку мяняць месца жыхарства і далучацца да творчых актыўнасцяў, а таксама, знаходзячыся на заслужаным адпачынку, кіраваць фальклорным ансамблем «Лучына».
Кацярына Максімаўна нарадзілася 5 мая 1942 года ў вёсцы Малыя Арлы Столінскага раёна. З дзяцінства яна вельмі любіла чытаць. Калі надыйшоў час выбіраць прафесію, то дзяўчына вырашыла стаць настаўніцай пачатковых класаў, бо ёй вельмі хацелася працаваць менавіта з малымі дзецьмі, а яшчэ таму, што ў вёсцы настаўнікі лічыліся вельмі паважанымі людзьмі.
Скончыўшы Пінскае педагагічнае вучылішча, яна стала настаўніцай пачатковых класаў. Як успамінае ветэран педагагічнай працы, у Столінскім раённым аддзеле адукацыі на размеркаванні на працу яе спыталі, які школьны прадмет у яе любімы, бо ў тыя часы вельмі не хапала настаўнікаў, асабліва ў вясковых школах, і можна было выкладаць любыя дысцыпліны школьнай праграмы.
Кацярына Максімаўна адказала, што хоча працаваць настаўніцай рускай мовы і літаратуры. Так яна апынулася ў вёсцы Гарадная, дзе ёй даверылі шостыя і сёмыя класы.
А потым у жыцці нашай гераіні былі і іншыя вёскі і гарады Брэсцкай вобласці, бо яна ніколі не баялася шукаць і знаходзіць новае ў сваім жыцці.
Ветэран педагагічнай працы ўспамінае, што за 40 год сваёй працоўнай дзейнасці ў якасці настаўніцы рускай мовы і літаратуры і настаўніцы пачатковых класаў ёй вельмі падабалася ладзіць з вучнямі розныя канцэрты, асабліва на бацькоўскіх сходах.
Настаўніца заўсёды імкнулася заўважыць у вучнях іх таленты. Так, у адным з пачатковых класаў ёй аднойчы ўдалося такім чынам арганізаваць выхаваўчую працу з вучнямі, што дзесяць чалавек з класа паступілі ў музычную школу.
З выпускнікамі таго часу Кацярына Максімаўна падтрымлівае сувязь і зараз. Многія з іх ужо сталі бабулямі і дзядулямі, выйшлі на пенсію, але памятаюць сваю першую настаўніцу, прыязджаюць на сустрэчы выпускнікоў у родную школу.
За шматгадовую добрасумленную працу, высокі прафесіяналізм і дасягнутыя поспехі ў навучанні і выхаванні падрастаючага пакалення Кацярына Максімаўна ў 70-я гады была ўзнагароджана ганаровай граматай Столінскага раённага аддзела адукацыі.
З мужам Кацярына Максімаўна выгадавала траіх дзяцей: дзве дачкі і сына. На жаль, муж рана памёр, таму апошнія гады перад пенсіяй педагог пражыла ўжо адна, працуючы ў аг. Астрамечава Брэсцкага раёна.
А потым у жыцці нашай гераіні з’явіўся Брэст. Горад ёй вельмі спадабаўся, таму яна не толькі вырашыла пераехаць сюды сама, але і зацікавіла сваіх дзяцей, якія на той час жылі ў розных куточках Беларусі.
Знаходзячыся на заслужаным адпачынку, у 2008 годзе ветэран педагагічнай працы стварыла фальклорны ансамбль пад назвай «Чапурушачкі» (на мясцовым дыялекце гэта слова абазначае дзяўчын, якія не хочуць працаваць, а клапоцяцца толькі пра сваю прыгажосць), які складаўся толькі з чатырох чалавек. Паступова ў ансамблі з’явіліся новыя ўдзельнікі (зараз іх 10), і ён набыў назву «Лучына». Менавіта сваё творчае аб’яднанне наша гераіня і лічыць справай усяго жыцця.
Яго ўдзельнікі выконваюць старадаўнія народныя і аўтарскія песні на рускай, беларускай, польскай і ўкраінскай мовах, ладзяць інсцэніроўкі народных беларускіх святаў, удзельнічаюць у тэматычных канцэртах, перш за ўсё ў Брэсце. Рэпетыцыі ансамбля адбываюцца як у Доме культуры, што знаходзіцца ў Паўднёвым гарадку Брэста, так і ў яе дома.
Кацярына Максімаўна карпатліва збірала аўтэнтычныя народныя касцюмы для свайго ансамбля ў Маларыцкім, Кобрынскім і Драгічынскім раёнах. Як сцвярджае наша гераіня, удзельнікі ансамбля 25 разоў наведалі Польшчу, выступалі на фестывалі ў Любліне ў 2012 годзе, дзе іх творчасць карысталася вялікай папулярнасцю і дзе нават прапаноўвалі прадаць народныя касцюмы ансамбля за вялікія грошы, але Кацярына Максімаўна адмовілася.
Яна не толькі кіруе музычным ансамблем, але і збірае старадаўнія прадметы народнага побыту. У яе калекцыі – друкарская машынка, прас, калыска, калаўротак, лапці, рушнікі і іншыя рэчы, некаторым з іх каля ста гадоў. Яе калекцыю неаднаразова бачылі вучні брэсцкіх школ. Таксама гэтыя прадметы выкарыстоўваюцца ансамблем «Лучына» на выступленнях.
Кацярына Максімаўна лічыць, што вельмі важна трансліраваць веды пра народную культуру падрастаючаму пакаленню. Таму яна спадзяецца, што яе творчасць і творчасць яе аднадумцаў у ансамблі «Лучына», а таксама калекцыя прадметаў даўніны дапамогуць сучасным дзецям не забыць мінулае свайго народа, што актуальна ў Год гістарычнай памяці.
Таму ветэран педагагічнай працы наведвае фальклорныя аб’яднанні дадатковай адукацыі пры УА «Брэсцкі дзяржаўны абласны цэнтр маладзёжнай творчасці», дзе вучыць дзяцей прасці кудзелю, як гэта рабілі ў яе сям’і ў даўнія часы, расказвае пра народныя традыцыі.
Дарэчы, у канцы мая 2022 года Кацярына Максімаўна сумесна з выхаванцамі фальклорна-этнаграфічнага гуртка ЦМТ удзельнічала ў рэгіянальным фестывалі фальклорнага мастацтва «Радавод», які праходзіў у Пінску. Ветэран педагагічнай працы сумесна з дзецьмі і кіраўніком гуртка Валянцінай Іванаўнай Кашалюк рыхтавала абрад гукання вясны, навучала дзяцей аўтэнтычный манеры спеваў і вядзенню вясновых хараводаў, прала з малымі кудзелю, а таксама перадала для юных фалькларыстаў вялікую этнаграфічную калекцыю.
Кацярына Максімаўна ў сваім вельмі паважаным узросце добра валодае інфармацыйна-камунікацыйнымі тэхналогіямі. Так, у сацыяльных сетках яна размяшчае інфармацыю пра час правядзення канцэртаў яе ансамбля «Лучына».
Сустрэча з педагогам атрымалася вельмі шчырай, цёплай і цікавай, тым больш, што Кацярына Максімаўна не толькі ахвотна расказала пра сябе, але і паказала сваю каштоўную калекцыю. Мы ўпэўнены, што ў ветэрана педагагічнай працы можна павучыцца жыццёваму аптымізму і актыўнай жыццёвай пазіцыі.
Пажадаем нашай гераіні доўгіх гадоў жыцця, творчасці, натхнення і, канечне ж, здзяйснення ўсіх мар.
СВЯТЛАНА СЁМІНА
Хотите оставить комментарий? Пожалуйста, авторизуйтесь.