13 ліпеня свой 580-гадовы юбілей адзначыў горад Пружаны.
Адным з найкаштоўнейшых падарункаў, які горад атрымаў у гэты дзень, стала «Выстава
трох карцін» у музеі-сядзібе «Пружанскі палацык». На ёй прадстаўлены работы
члена Саюза мастакоў Расіі, аднаго з заснавальнікаў аб’яднання
мастакоў-беларусаў Балтыі «Маю гонар» з г.Санкт-Пецярбург Івана Чарнякевіча,
якія ен перадаў у фонды музея. Падарунак тым даражэй, што ен зроблены ад
шчырага сэрца мастаком-земляком, наяўнасцю работ якога ганарацца вядучыя музеі
свету, калекцыянеры твораў мастацтва. Гэта своеасаблівы прыклад для іншых
пружанскіх ураджэнцаў, фактычна пачатак збору, які можа стаць асновай для
стварэння ў горадзе мастацкай галерэі, надзею на з’яўленне якой Іван Чарнякевіч
выказаў на галоўнай святочнай сцэне горада.
Іван Міхайлавіч Чарнякевіч нарадзіўся 9 красавіка 1955г. у
в.Плябанцы Пружанскага раёна. У 1973г. ён закончыў Рэспубліканскую
школу-інтэрнат па музыцы і выяўленчаму мастацтву ў г.Мінск, а ў 1981 г. – ЛВМПВ імя В.Мухінай у г.Ленінград. Потым ен
працаваў ў мастацкім Фондзе Ленінграда, выкладаў жывапіс ў Акадэміі сервіса і
дызайна.
Сусветна вядомы мастак з Пружаншчыны працуе з рознымі
матэрыяламі і ў розных тэхніках: алейны жывапіс, роспіс па шоўку, габелен, батык і інш. Ён пленна піша і з 1981г. актыўна ўдзельнічае
ў шматлікіх выставах у Расіі, Італіі, Нідэрландах, Швейцарыі, Эстоніі, Латвіі і
Беларусі. Сення яго працы знаходзяцца ў калекцыях Дзяржаўнага мастацкага музея
Беларусі, музея кнігадрукавання Францыска Скарыны ў Полацку, беларускім
культурным цэнтры г.Сіднэй (Аўстралія), Рускім культурным цэнтры г.Сеул
(Карэя), у прыватных зборах у Расіі, Нідэрландах, Францыі, Італіі, ЗША.
«Выстава трох карцін» знаеміць наведвальніка з творамі
мастака, якія вызначаюцца рознай манерай выканання, настрем і эмацыянальным
насычэннем.
Прысвячэннем Беларусі з’яўляецца карціна «Жанчыны Палесся.
Фота пачатку ХХ стагоддзя». На яе стварэнне паўплываў здымак сялянскай сям’і з
Бабруйшчыны пачатку ХХ ст. са збору этнографа І.Сербава, які вельмі ўразіў і
натхніў майстра для напісання палатна. Праз чорна-белыя фарбы, некаторую
фатаграфічнасць адлюстравання вобразаў жанчын і дзяцей І.Чарнякевіч паспрабаваў
паказаць лёс роднага краю, традыцыйны лад жыцця беларусаў, шматвекавы пласт
культуры, які зыходзіць у нябыт. Карціна прымушае гледача спыніцца і задумацца
аб тым, што набыў сучасны чалавек, а што страціў. Акцэнт мастак зробіў на тварах
жанчын, вочы якіх пільна глядзяць з мінулага. Жанчыны трымаюць дзяцей – магчыма,
так вызначана сувязь продкаў і нашчадкаў, прызначэнне жанчыны, якая ўвасабляе
Беларусь, – несці і захоўваць духоўныя каштоўнасці, адраджацца.
Яшчэ адно палатно на беларускую тэму – «Песня» – гучыць зусім
па-іншаму. Яно напісана пад уражаннем абрада Купалля. Выявы людзей на ім толькі
намечаны з дапамогай розных геаметрычных формаў. Але, дзякуючы простым, нават
умоўным, формам і выкарыстанню стрыманых колераў – блакітнага, шэрага, белага,
карціна прыцягвае сваёй празрыстасцю і
чысцінёй, нагадвае гукі музыкі, беларускага слова.
Буйнасць фарбаў, шырокі мазок, свабоднае валоданне пэндзлем
вызначаюць карціну «Сусвет». Яна прываблівае рознакаляровымі лініямі і пераплеценымі
злучэннямі, дазваляе сачыць за дынамікай пераходаў, дапамагае далучыцца да
працэсаў стварэння, малюючы для кожнага ўласныя вобразы і выявы.
Для карцін Івана Чарнякевіча характэрна легкасць
экспрэсіўнай манеры і ўяўная нестараннасць пісьма. Аднак, менавіта такая легкасць,
сведчыць аб яго вялікім мастацкім вопыце і школе, адмове ад вучнеўскага
акадэмізму, асаблівым стане душы, свабодзе думкі. Ен прадстаўнік сучаснага
жывапісу, які размаўляе з гледачом з дапамогай палатна і фарбы, уводзіць
духоўную практыку, якая патрабуе разумова-духоўных намаганняў як ад мастака,
так і яго гледача.
Хотите оставить комментарий? Пожалуйста, авторизуйтесь.